Kratery po erupcjii w 2000 r.
Państwo	Kamerun
Wysokość	4095 m n.p.m.
Wybitność	3096 m
Data zdobycia	1861
Pierwsze wejście	Richard Francis Burton

Kamerun (znany także pod nazwą Fako) – czynny wulkan w Kamerunie, leżący nieopodal Zatoki Gwinejskiej. Ostatnie erupcje miały miejsce 28 marca 1999 i 28 maja 2000.

Kamerun, który jest jednym z największych wulkanów Afryki, osiąga 4095 m n.p.m. Stromy masyw jest zbudowany przeważnie ze skał bazaltowych położonych na podstawie z prekambryjskich skał metamorficznych. Całość przykrywają osady pochodzące z kredy i czwartorzędu. Na południe od głównego szczytu leży drugi, zwany Etinde (lub Mały Kamerun). Historyczna aktywność, największa wśród zachodnioafrykańskich wulkanów, została po raz pierwszy zaobserwowana w V wieku p.n.e. erą przez kartagińskiego żeglarza Hannona. Odnotowano kilka przeciętnych wybuchów i erupcji z obydwu szczytów i szczelin skalnych. Erupcja z 1922 utworzyła jęzor lawy skierowany w kierunku południowo-zachodnim, który osiągnął brzeg Atlantyku, zaś lawa pochodząca z erupcji w 1999 zatrzymała się zaledwie 200 m od morza.

Na szczyt można dostać się piechotą, a rokrocznie odbywa się również wyścig, podczas którego biegacze zdobywają szczyt w ok. 4,5 godziny.

Brytyjska odkrywczyni Mary Kingsley, jedna z pierwszych europejskich zdobywców góry, opisała swoją wyprawę w wydanych w 1897 wspomnieniach pt. Travels in West Africa.